عصر ايران- آیت الله جوادی آملی دام ظله در سالهای اخیر در درس تفسیر خود به مناسبت آغاز ماه محرم و تبلیغ طلاب توصیه های مهمی به مبلغان داشته اند که برخی شواهد و قرائن از کم توجهی به این هشدارها حکایت می کند و «آینده» در آستانه حلول ماه محرم این گفتار منتشر نشده را با هدف استفاده روحانیون و خطبا و جامعه هیئات و بهره بردن از آن، منتشر می کند.

 این استاد برجسته تفسیر و اخلاق با اشاره به گوشه هایی از تاریخ و دوران معاویه هشدار دادند:اگر خدای نکرده هدایت و خرافات‌روبی و زدودن عوام‌زدگی نباشد، ممکن است خدای ناکرده بر سر اسلام بیاید آنچه را که «امویّ»ها آوردند.

ایشان با اشاره به تجربه پاکستان، ضمن توصیه به علما و روحانیون جهت حفظ سنگر منبر تاکید کردند: جریان کربلا را به دست هرکسی ندهید. البته با مداح هم در نیفتید و اینها را توجیه کنید.


در سخنان این مرجع تقلید آمده است:

 .... و چون در آستانه محرمید و شما تشریف می برید[تبلیغ]، می بینید اگر خدای نکرده تبلیغ و ارشاد نباشد ، هدایت نباشد و خرافات‌روبی نباشد و عوام‌زدگی را زدودن نباشد، ممکن است خدای ناکرده بر سر اسلام بیاید آنچه را که «امویّ» آوردند. ابوریحان بیرونی در کتاب «تحقیق‌ماللهند» که اسرار هند را بررسی کرده می‌گوید معاویه برای تشکیل حکومتِ سرمایه و ثروت و زر‌اندوزی، بعد از اینکه در سال پنجاه و سه هجری بخشی از مناطق بت‌پرست را فتح کرد، بتهای ارزنده ظاهری آن مناطق بت‌پرست را آورد و دربار خود را مرصّع و مزیّن و مذّهب کرد و از راه کشتی به هند فرستاده تا سلاطین بت‌پرست هند این بتهای مزیّن و مذهّب را به اعلی القیم بخرند.

خب این یک خلیفه مسلمانها است! جانشین پیغمبر است و از بت‌فروشی دارد مایه می‌گیرد! ببینید جریان وجود مبارک سید الشهداء دیگر ضروری شد، دید دیگر هیچ چاره ای ندارد. این آمده گفته «الایالة لا الدیانة» مملکت، نه دیانت. نه تنها سیاست از دیانت جدا است بلکه در تعارض، سیاست مقدّم است. کار به اینجا رسید. بعد از آن طولی هم نکشید که معاویه هم به هلاکت رسید چون در سال 54 و 55 هم این بت‌فروشی شروع شد و بعد معاویه هم به هلاکت رسید و سال 61 شد و وجود مبارک سیدالشهداء (سلام الله علیه) قیام کرد.

شما بزرگواران حامل یک چنین پیامی هستید تا برای شما ممکن است منبر را ترک نکنید و جریان سیدالشهداء شرف دنیا و آخرت ما است. مبادا کسی خدای ناکرده خیال بکند که این منبرها آدم را کوچک می‌کند که اگر خدای ناکرده این فکر باشد، اینجا هم متأسفانه نظیر پاکستان می شود که کار به دست «ذاکرین» می‌افتد که علماء آنجا مهجورند و کسی حرف علماء را گوش نمی‌دهد. شما ببینید در بعضی از روستاها یا شهرهای حتی خود مرکز، متأسفانه بعضی از حسینیه‌ها را مداح ها دارند اداره می‌کنند نه علماء. وقتی کسی که اهل سخن باشد و اهل استدلال باشد فاصله بگیرد و منبر را رها بکند، مردم که جریان عزاداری را که ترک نمی‌کنند. اگر یک عالم بزرگواری یک تحصیل کرده‌ای یک جوان فاضلی یک سخنران دینی متعهد و متدینی اداره نکند بالاخره با همین خوابها اداره می‌شود.



 منبر را ترک نکنید این یک و با هیئات هم هماهنگ باشید دو. این عزیزانی هم که علمدار و پرچمدارند، اینها یک قدری نیروی جوان‌اند با خواهش، می‌شود از آنها خواهش کرد که شما سینه هر چه بخواهید بزنید، عزاداری کنید زنجیر بزنید اینها به جا است اما آن علم و آن آهن سرد بی‌خاصیت را برای چه بلند می‌کنید؟! اینها را می‌شود دوستانه در همان ایام دهه، روز سوم چهارم پنجم قبل از عاشورا، اینها را آدم توجیه بکند و از صدا و سیمای منطقه‌هایتان هم بخواهید وقتی فیلم‌برداری می‌کنند این آهنهای سرد و علم ها را نشان ندهند، آن خروش مردمی را نشان بدهند.

مسائل دیگر قابل تدبیر و اداره کردن صحیح است ولی جریان کربلا رو به دست هرکسی ندهید. با مداح هم در نیفتید؛ اینها را توجیه کنید. کم کم هم مردم عاقلتر می شوند هم هیئت امناء متفکرتر می شوند هم اینها روشنتر میشوند. با خواب و قصه های غیر صحیح نمی شود دین را حفظ کرد.

در جریان قمیین، بعضی از علمای بزرگوار قم به جرم اینکه بخشی از روایات ضعیف رو نقل میکردند همین علمای قم تبعیدشان کردند که این بزرگان قم، این را از اینجا بیرون کردند که چرا روایات ضعیف را نقل می‌کنی. چه رسد به اینکه انسان بیاید شرف دنیا و آخرت که سیدالشهداء است با خواب و با یک چیزهایی که معتبر نیست...!


مگر مقتل کم است ،مگر مصیبت کم است ،مگر حرفهای گدازنده کم است مگر اشعاری که ترجیع بند گونه بعد از مرحوم محتشم کاشانی، سرایندگان فخرآور ما گفتند کم است. همین ترجیع بندی که مال مرحوم محتشم کاشانی است خیلیها هم به همان وضع شعر گفتند؛ آنها پوست و استخوان آدم را می‌سوزاند اگر کسی اهل معرفت باشد دیگر لازم نیست که حتماً آن حرفهایی که معقول نیست مقبول نیست منقول نیست آنها را آدم نقل بکند.

...ما هم نباید در بیفتیم خدای ناکرده با کسی. مخالفت بکنیم و این وسیله‌ای بشود برای رنجش و چالش. هر چیزی برای خودش یک راه دارد ﴿قُولاَ لَهُ قَوْلاً لَّیِّناً﴾ این گفتار نرم خیلی اثر دارد کجا ما گفتار نرم داشتیم اثر نکرد؟!