شاید در کشور با اداراتی که نام "روابط عمومی و امور بین الملل" برای خود برگزیده اند مواجه شده اید. حتما این سوال هم برایتان بوجود آمده که وقتی یک اداره دیگری مانند " امور بین الملل یا خارجه" در آن سازمان وجود دارد دیگر چه نیازی به نامگذاری واحدی به نام "روابط عمومی و امور بین الملل" داریم؟
تغییرات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و تکنولوژی در جهان منجر به تداخل مصالح و تسهیل وسایل ارتباط جهانی گردید، از همین جا نقش روابط عمومی در ارتباطات بین المللی نمایان شد.
در این دنیای پیچیده امروز، صرفا رسانه ها نیستند که به تنهایی می بایست به جمع افکار عمومی بروند، بلکه روابط عمومی های بین المللی نیز باید در کنار آنها باشند.
روابط عمومی بین المللی یکی از وظایف سازمانهای بین المللی به شمار می رود. بطور مثال دفتر اطلاعات سازمان ملل متحد که مقر آن در نیویرک است، روابط عمومی را از راه روابط خارجی، مطبوعاتی، انتشارات، روش های سمعی و بصری و بیانیه های مطبوعاتی در چارچوب تلاش برای تفاهم بهتر سازمان ملل، اجرا می کنند.
یا در اروپا، از روابط عمومی به عنوان وسیله ای برای تقویت وحدت اروپا و تلاش برای ازایش تفاهم بین ملل اروپایی استفاده شد.
اما روابط عمومی در آمریکا چیزی فراتر از روابط عمومی در سایر کشورهاست. به عنوان نمونه تحقق اهداف سیاسی خارجی آمریکا، یا مثبت جلوه دادن اقدامات دخالت جویانه آمریکا در سایر کشورها و همچنین گزارشی از تغییر و تحولات سایر مناطق هدف و راه های مقابله با آن از وظایفی است که برنامه ریزی آن به بنگاه های روابط عمومی آمریکا سپرده شده و از طریق شورای امنیت ملی گزارش های آن به رییس جمهور آمریکا ارایه می شود.
از سال ها پیش نقش روابط عمومی بین المللی پررنگ شد. در ایتالیا انجمن دگرگون سازی روابط عمومی در سال 1954 تاسیس شد تا تغییرات اساسی در کارهای روابط عمومی انجام پذیرد. این انجمن بعدها به FERPI یا اتحاديه روابط عمومی های ايتاليا (the Italian Federation of Public Relations) تغییرنام یافت.
در بلژیک، انجمن روابط عمومی در سال 1953 با هدف توسعه و تقویت نقش روابط عمومی تاسیس شد.
کنفدراسيون متخصصان روابط عمومی اروپا (European Public Relations Confederation (CERP
در سال 1959 با مشارکت کشورهای بلژیک، فرانسه، آلمان، ايتاليا و هلند به منظور ايجاد ارتباط، تبادل نظر و همکاريهای متقابل بین المللی ميان انجمن های روابط عمومی اروپا و اعضای آن در سراسر جهان تاسيس شد.
موفقیت این روابط عمومی ها در عرصه بین الملل یک شبه بدست نمی آید و یک پروسه بلند مدت می طلبد. در سازمانهای بزرگ، روابط عمومی بین المللی باید سه عنصر اعتماد( Trust)، اعتبار (Authenticity) و شفافيت (Transparency) را برای عملی شدن تمرين کنند.
در پایان خاطر نشان می شود، یکی از مشکلات کشورهای در حال توسعه مشکلاتی است که در زمینه روابط عمومی بین المللی دارند و با مزایا، وظایف، تکنیک ها، نحوه تجزیه و تحلیل ها و ارایه راهکارها و خیلی دیگر از مسایل مرتبط با آن آشنا نیستند.